Według Światowej Organizacji Zdrowia WHO depresja jest  najczęściej występującym zaburzeniem psychicznych i wiodącą przyczyną niesprawności i niezdolności do pracy na świecie. W ciągu całego życia zachoruje na nią od 5-17 procent populacji osób dorosłych. Dwukrotnie częściej choroba dotyka kobiety.

Ocenia się, że co dziesiąty pacjent zgłaszający się do lekarza rodzinnego z powodu innych dolegliwość cierpi na pełnoobjawową depresję.

Co to jest depresja?

Depresja to zaburzenie psychiczne charakteryzujące się obniżeniem nastroju, uczuciem dominującego smutku i beznadziei, utratą radości życia i odczuwania przyjemności, spadkiem energii i poczucia własnej wartości, stopniową utratą dotychczasowych zainteresowań, bezsennością, utratą apetytu, spadkiem libido, zaburzeniami koncentracji uwagi. Depresji często towarzyszą objawy lęku  Zaburzenie może być przewlekłe lub nawracające,

Najgroźniejszym powikłaniem depresji są próby samobójcze. Depresja to choroba, którą można i należy leczyć. Współczesna psychiatra dysponuje nowoczesnymi i skutecznymi lekami przeciwdepresyjnymi i przeciwlękowymi.

Kiedy należy zgłosić się do psychiatry?

• Wtedy, gdy objawy obniżonego nastroju, smutku, przygnębienia i złego funkcjonowania utrzymują się przez ponad 2-4 tygodnie.
• Jeśli objawy depresyjne utrzymują się przez kilka dni, ale ich występowanie powtarza się cyklicznie.
• Jeśli cierpisz na trwającą ponad miesiąc bezsenność, przewlekły ból, przewlekłe lub niewyjaśnione choroby somatyczne.
• Jeśli cierpisz z powodu ciężkich, stresujący wydarzeń życiowych. 
• Gdy stan zdrowia psychicznego budzi niepokój Twój lub otaczających Cię ludzi.
• Zawsze, gdy potrzebujesz pomocy.
• Jeśli pojawiają się myśli samobójcze, nawet pojedyncze, nad którymi pacjent ma poczucie kontroli, bez tendencji samobójczych – konieczna jest pilna konsultacja psychiatryczna i wdrożenie odpowiedniego leczenia.
• Nasilone myśli i tendencje samobójcze są stanem bezpośredniego narażenia życia i należy w trybie natychmiastowym zgłosić się do izby przyjęć szpitala psychiatrycznego. W tym przypadku nie jest wymagane skierowanie na hospitalizację psychiatryczną.