Nastolatek w kryzysie: jak odróżnić bunt od problemu wymagającego pomocy?

Okres dorastania to czas dużych zmian. Pojawia się potrzeba autonomii, mocniej wyrażone emocje, testowanie granic, a relacja z rodzicami przestaje być jedynym punktem odniesienia. To wszystko jest naturalne. Problem zaczyna się wtedy, gdy zachowanie nastolatka przestaje mieścić się w normie rozwojowej, a sygnały przypisywane dotąd do buntu stają się wołaniem o pomoc. Właśnie dlatego tak ważne jest rozróżnienie: co jest typowe dla dojrzewania, a co powinno uruchomić konsultację u psychologa lub psychiatry.

Poniżej znajdziesz omówienie tego tematu, przygotowane z myślą o rodzicach, nauczycielach i specjalistach pracujących z młodzieżą. 


Co jest normą w okresie dorastania?

Nastolatek, który wchodzi w okres dojrzewania, naturalnie zaczyna się usamodzielniać. Może częściej kwestionować zdanie rodziców, mocniej reagować emocjonalnie, szukać akceptacji w grupie, zmieniać styl ubierania się albo zainteresowania. To zachowania rozwojowe. Młody człowiek sprawdza, kim jest, jakie wartości wybiera i gdzie są granice.

Do typowych zachowań nastolatka należą między innymi:

  • chęć spędzania większej ilości czasu z rówieśnikami niż z rodziną,
  • wyrażanie sprzeciwu wobec zasad domowych,
  • zmienność nastrojów,
  • większa prywatność i potrzeba „swojego pokoju”,
  • eksperymentowanie z wyglądem i tożsamością.


Jeśli w tych zachowaniach nadal jest kontakt z rodzicem, nastolatek potrafi wrócić do rozmowy, uczy się przepraszać, a w domu da się zauważyć chociaż krótkie chwile bliskości, to zwykle mówimy o dojrzewaniu, a nie o kryzysie.


Kiedy to już nie jest bunt, tylko sygnał alarmowy?

Są sytuacje, w których zachowanie nastolatka wychodzi poza ramy typowego rozwojowego sprzeciwu. Najważniejszą różnicą jest utrata funkcjonowania. Jeśli młody człowiek przestaje chodzić do szkoły, izoluje się od rówieśników, rezygnuje z zajęć, które lubił, albo zaczyna sięgać po substancje, to nie jest już zwykły bunt. To może być początek kryzysu psychicznego.

Na co szczególnie zwrócić uwagę:

  • wyraźne i długotrwałe pogorszenie nastroju,
  • utrata zainteresowań i wycofanie społeczne,
  • silna drażliwość albo wybuchy złości bez widocznej przyczyny,
  • autoagresja, niszczenie rzeczy, samookaleczenia,
  • problemy ze snem, koszmary, odwrócona doba,
  • nagłe spadki w nauce lub odmowa chodzenia do szkoły,
  • ucieczki z domu, zaniedbywanie higieny,
  • wypowiedzi o braku sensu, o śmierci, o tym że „nikogo nie obchodzę”.


Jeżeli takie objawy utrzymują się dłużej niż kilka tygodni albo się nasilają, nie należy ich tłumaczyć wyłącznie dojrzewaniem. To jest właśnie moment na konsultację ze specjalistą.

O kryzysie emocjonalnym mówimy wtedy, gdy zachowanie dziecka zaczyna budzić poważny niepokój – pojawia się długotrwały smutek, utrata energii, zaburzenia snu, pogorszenie wyników w nauce, izolacja od rówieśników lub zainteresowanie tematami śmierci. W takich przypadkach warto jak najszybciej skontaktować się z psychologiem lub psychoterapeutą w Szczecinie, który pomoże zrozumieć źródło trudności i zaproponuje plan pomocy.


Dlaczego nastolatkom dziś trudniej?

Współczesna młodzież dorasta w świecie dużej presji. Wysokie wymagania szkolne, porównywanie się w mediach społecznościowych, napięcia w rodzinie, rozwody, przeprowadzki, a do tego niepewna sytuacja społeczna i ekonomiczna. Młody człowiek jest ciągle oceniany: w szkole, w internecie, wśród rówieśników i przez samego siebie.

U części nastolatków prowadzi to do nadmiernego napięcia, depresyjnego nastroju albo lęku przed oceną. W takiej sytuacji bunt nie jest już tylko potrzebą autonomii. Staje się sposobem na przetrwanie. Wycofanie, agresja, cięty język albo rezygnacja to czasami język kryzysu, a nie złośliwość.


Jak rozpoznać, że to kryzys, a nie „charakterek”?

Możesz zadać sobie kilka pomocnych pytań:

  1. Czy to zachowanie trwa krótko, czy utrzymuje się tygodniami?
  2. Czy nastolatek nadal uczy się, spotyka z kimś, funkcjonuje, czy raczej wszystko porzucił?
  3. Czy potrafi rozmawiać o tym, co się dzieje, czy zamyka się całkowicie?
  4. Czy w jego zachowaniu pojawia się ryzyko (samookaleczenia, używki, ucieczki)?
  5. Czy jako rodzic masz wrażenie, że „tracisz kontakt”, choć próbujesz?


Jeśli odpowiedź na kilka z tych pytań jest niepokojąca, lepiej nie czekać. W przypadku młodzieży szybka reakcja znacznie zwiększa skuteczność pomocy.


Jak rozmawiać z nastolatkiem w kryzysie?

Najczęstszy błąd dorosłych to bagatelizowanie. Zdania w stylu: „inni mają gorzej”, „to minie”, „każdy tak miał”, „taka moda” zamykają drogę do rozmowy. Nastolatek słyszy wtedy, że jego emocje są nieprawidłowe. Zaczyna je chować, zamiast z nimi przyjść.

Co pomaga:

  • nazwanie emocji: widzę, że jest Ci trudno,
  • ciekawość zamiast ocen: co się dzieje, że nie chcesz iść do szkoły,
  • konkretna oferta: mogę iść z Tobą na pierwszą wizytę,
  • szacunek do prywatności, ale nie rezygnacja z obecności.


Dobrze sprawdza się model: jestem blisko, ale nie naciskam. Młodzi ludzie lepiej reagują na dorosłych, którzy nie umniejszają ich przeżyć i nie wyśmiewają, że „płaczą przez głupoty”.

Jednocześnie rodzic nie musi być ekspertem od emocji – od tego są specjaliści. Psychoterapeuta Szczecin pomoże zrozumieć mechanizmy zachowań dziecka i pokaże, jak wzmocnić relację w rodzinie. Jeśli sytuacja jest poważna, warto również rozważyć konsultację u psychiatry dziecięcego, który może zaproponować leczenie farmakologiczne lub terapię wspierającą.


Kiedy potrzebna jest pomoc specjalisty?

Konsultacja u psychologa dzieci i młodzieży lub psychoterapeuty jest wskazana, gdy:

  • nastolatek mówi o braku sensu życia,
  • pojawia się autoagresja lub samookaleczenia,
  • młody człowiek całkowicie wycofuje się z relacji,
  • zachowanie zmienia się nagle i bez widocznej przyczyny,
  • w rodzinie występują silne konflikty, rozwód, przemoc,
  • rodzic ma poczucie bezradności.


W wielu przypadkach wystarczy kilka spotkań konsultacyjnych, które pomagają zrozumieć, co się dzieje i jak wspierać dziecko w domu. Jeśli jednak objawy wskazują na depresję, zaburzenia lękowe, zaburzenia odżywiania albo myśli samobójcze, konieczna jest dłuższa psychoterapia, a czasem również konsultacja psychiatryczna.


Jak wygląda pomoc w Centrum Terapii Psyche w Szczecinie?

W ośrodkach takich jak Centrum Terapii Psyche w Szczecinie młodzież może liczyć na kompleksowe wsparcie. Najpierw odbywa się konsultacja z psychologiem lub psychoterapeutą, który rozmawia zarówno z nastolatkiem, jak i z rodzicem. Zbierany jest wywiad dotyczący szkoły, relacji rówieśniczych, sytuacji rodzinnej i ostatnich wydarzeń życiowych.

Na tej podstawie proponowany jest dalszy plan pracy. Może to być:

  • psychoterapia indywidualna nastolatka,
  • wsparcie psychologiczne dla rodziców,
  • terapia rodzinna, jeśli trudność pojawia się w całym systemie,
  • w razie potrzeby konsultacja psychiatryczna, szczególnie przy obniżonym nastroju, zaburzeniach snu, samookaleczeniach lub myślach samobójczych.


Taka forma pomocy jest szczególnie skuteczna, ponieważ łączy pracę z nastolatkiem z pracą z jego otoczeniem.


Rola rodzica w procesie leczenia

Nastolatek w kryzysie bardzo często z zewnątrz wygląda na osobę, która „nie chce pomocy”. W praktyce chce, ale nie umie o nią poprosić albo boi się oceny. Dlatego tak ważna jest postawa rodzica: wyrozumiała, ale jednocześnie odpowiedzialna.

Rodzic może:

  • pomóc w umówieniu pierwszej wizyty,
  • rozmawiać z terapeutą o tym, jak wspierać dziecko w domu,
  • zadbać o rytm dnia, sen i ograniczenie ekranów,
  • uważnie obserwować ewentualne zachowania ryzykowne,
  • być obecnym, nawet jeśli dziecko chwilowo tego nie okazuje.

Nie każde trudne zachowanie nastolatka jest objawem zaburzenia. Ale nie każde można też zrzucić na dojrzewanie. Kluczem jest obserwacja funkcjonowania: jeśli młody człowiek przestaje sobie radzić w szkole, w relacjach i w domu, a do tego pogarsza się jego nastrój, to nie jest już zwykły bunt. To moment, w którym warto zareagować.

Wczesna pomoc psychologiczna i psychoterapia nastolatków przynoszą bardzo dobre efekty. Mogą zatrzymać rozwój depresji, ograniczyć zachowania autoagresywne i poprawić relacje w rodzinie.

Jeśli mieszkasz w Szczecinie lub okolicy i widzisz takie sygnały u swojego dziecka, możesz umówić konsultację w Centrum Terapii Psyche w Szczecinie. Rozmowa ze specjalistą często jest pierwszym krokiem do tego, aby w domu znowu zrobiło się spokojniej.

W naszej przychodni znajdziesz zespół specjalistów prowadzi kompleksową pomoc dla młodzieży. Psychologowie, psychoterapeuci i psychiatrzy wspólnie ustalają plan wsparcia, dopasowany do wieku i sytuacji pacjenta.